Toza, gunese, asiri sekere, hani nerdeyse ucan kusa alerjim oldugu icin bazi metallere de alerjim olmasina sasirmadim. Gel gor ki blu cagina girdiginde isyan etmek icin bahane arayan kiza bundan guzel bunalim sebebi mi olur? Ortakoy'de gezinirken taki tezgahlarindaki kupelere bakip bakip uzuldugumu hatirlarim. Nasil desem, "televizyonda çocuklar, kulaklarinda renk renk kupeler, birbirleriyle şakalaşıyorlar, aklımdan geçiriyorum: benim de kulagim delik olsa, benim de bir kupem olsa, anne bana niye almıyorsunuz , bende niye yok diyorum!" Aaaah ahhhh zor yillar...
Lise mezuniyetim yaklasirken kafaya koydum, kulaklarimi deldirip kupe takacaktim. Tabii bu karari mezuniyet balosundan iki gun once vermemis olmayi tercih ederdim. Insan onsekiz yasindayken, guzel olmak icin tek ihtiyacinin bir cift kupe olacagini sanabiliyor evet... Kulaklarimi deldirdigimin gecesi dinmeyen agri ve kizariklik bir seylerin yolunda gitmediginin sinyalini veriyordu ama ben gittikce buyuyen kulaklarima israrla kulak asmiyordum. Ertesi gun sag kulagim balon gibi sisince artik takacagim kupeden hayir gelmeyecegini anlayip aglayarak babama kostum; bir sey yap baba, bu hormonlu kulaklarla baloya gidemem! Babam zorlu bir operasyon ile kupeleri cikardi (detaylara girmiyorum ki okumayi yarida kesip gitmeyin). Kulaklarimi pudralayip, saclarimi da kulaklari kapatacak sekilde onume dusurerek geceyi kurtardim. Ama akillandim mi? Hayir.
Universite mezuniyeti oncesinde kupe takma sevdam nuksetti. Anladim ki sorun onsekiz yasinda olmakta degil bendeymis. Yasim ilerledikce alerjimin gitmis olabilecegine kendimi inandirip kulaklarima bir sans daha vermek istedim, tabii ki mezuniyet balosundan hemen once. Gecen bes yilin bana kattigi tek sey kulaklarimin sistigini cabuk farkedip, olaya erken mudahale etmem oldu. Bu sefer babama kosmadan, kendim buyuk bir hayal kirikligiyla kupeleri cikardim... Akillandim mi? Hayir.
Su an otuzbir yasimdayim. Alerjimin bir yere gitmeyecegini kabullendim. Ama sadece alerjim degil icimdeki kupe takamadigi icin uzulen ergen kiz da bir yere gitmiyor maalesef. Bir de insan kocasini her gun kulaginda kupesiyle karsisinda gorunce bu cocukluk travmasindan kurtulamiyor bir turlu. Kafaya koydum, ucuncu defa deneyecektim. Manhattan'da kulak delen ozel klinikleri arastirdim. Alerji tehlikesine karsi titanyum kupelerle kulak delen, sonrasinda anti-alerjik metallerden yapilmis kupe alternatifleri sunan bir tane buldum. Normal bir deldirmenin bes alti kati fiyati gozden cikarip bu klinige gelen bir ben bir de bebegini getiren annelerdi.
Sonuc hayli umit verici. An itibariyle kulaklarimi deldirmemin ustunden 24 saat gecmesine ragmen herhangi bir buyume ve zonklama yasamadim. Yoksa... Yoksa... Yillar sonra ben de kupe takabilecek miyim? Gozum aynada, merakla bekliyorum...
Hiç yorum yok: