Gelgitler

Depresif hissettigim zamanlarda ruh halimin fiziksel yansimalarini hemen gorebiliyorum. Uyku saatlerim artiyor, sekiz saat uykuyla bile gozumu zor aciyorum. Ah keske biri beni yataga zimbalamis olsa da kalkamasam gibi hayaller kuruyorum. Icimden hic bir sey yapmak gelmiyor. Yikanacak, utulenecek camasirlar, bulasiklar bana bakiyor, ben onlara... Ve istah tabii. Boyle zamanlarda nasil oluyor da surekli acmisim gibi hissedebiliyorum anlamiyorum! Isin tek iyi tarafi bu ruh halini erken teshis edip tedavi surecine hemen baslamam sanirim. Evvelsi gun de boyle hissettigim gunlerden biriydi. Gun icinde canimi sikacak belli bir sey olmamasina ragmen bir isteksizlik, bir bezginlik hali. Bahara daha yeni yeni girdigimiz bu gunlerde boyle bir kis uykusuna yatma istegi.. Aslinda bu noktada dis etkenlerin etkisini de goz onunde bulundurmak gerek. Hava basbaya manik depresif takiliyor su aralar. Gunluk guneslik, piril piril, adeta yazin mujdecisi seklinde gecen haftasonu bu hafta kendini yine puslu, karanlik, yagmurlu bir havaya birakti. Insan boyle havalarda ister istemez kendini eve kapatip, eline bir kitap alip, miskinlik yapmak istiyor. Ama dun bu gidisin iyi olmadigini farkedip kendime nota verdim. Harekete gec, kendine yenik dusme, enerjik ol, motive olmak icin karsindakini motive et seklinde ice donuk NLP konusmalarim ise yaradi sanirim. Aksam eve geldigimizde Mericle guzel bir yemek hazirladik. Gerci hakkini yemeyim yemegi o hazirladi, salatayi ben yaptim :) Yemekten sonra camasiri Meric'e pasladim; bulasiga, utuye bizzat savas actim. Onlari tahmin ettigimden daha kisa surede bozguna ugrattim. Aksam uzeri iyice bogucu, basik bir hal alan hava gece 10 gibi serinledi. Hazir potansiyel enerjiden kinetik enerjiye gecmisken bu firsati kacirmamak icin Mericle kosuya ciktik. Son haftalarda dizim cok sik agridigi icin kosularim sekteye ugramisti. Sebebini tam olarak bilemiyorum kilo almis olabilirim (umarim bu degildir), cok sik kosup kendimi fazla yormus olabilirim (umarim budur), ya da isinmadan kosmaya basladigim icin boyle bir sikinti yasiyor olabilirim. Dizlik, bileklik gibi cozumler de ise yaramayinca kosulara biraz ara vermistim. Ayni zamanda su aralar kendime saglikli yasam kocu olarak sectigim canim "Mary Jane"in -o kendini biliyor:)- tavsiyelerini dikkate alip evde ust bacagi guclendirici egzersizler yapmaya basladim. Dun gece uzun bir aradan sonra tekrar 25 dakika agrisiz sizisiz hizli tempo kosmayi basarinca moralim yerine geldi. Bunda tabii gecen hafta kendime bir jest yapip aldigim tone-ups spor ayakkabilarin da faydasi vardir mutlaka. 

iPod'dan beri uzun zamandir bir esya ile boylesine duygusal bir bag kurmamistim. Bu ayakkabilarla kosarken kendimi kanguru gibi hissediyorum desem nasil hissettigimi ifade etmis olurum sanirim! Sonuc: Eve geldigimde ruh halimdeki olumlu gelismeleri gorup bir kez daha karamsar Ayca'yi alt etmenin huzuru ile uyudum. Kotu hissettigim zamanlarda bu yaziyi acip okumak iyi gelebilir aslinda...